در شرایط خاک‌های بسیار خورنده باید از پوشش رزین اپوکسی روی آرماتورها استفاده شود.
در این حالت گسیختگی ممکن است ناشی از خمش و شکستگی شاتکریت روی دیوار گود باشد.
از مهمترین مزایای این روش می توان با حذف و یا به حداقل رساندن سطوح قالب بندی و حذف یا کاهش مهار های موقت اشاره نمود.
این دو روش علی‌رغم شباهات‌های بسیاری که با یکدیگر دارند دارای تفاوت‌هایی نیز می‌باشند که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد. تفاوت نیلینگ و انکراژ عبارت است از:
بنابراین مقدار مجاز جابجایی سازه‌های مجاور باید در انتخاب نوع سیستم نگهدارنده مدنظر قرار داده شود.
با ادامه حفاری در مرحله دوم، سطح احتمالی لغزش از قسمت تحتانی فاز دوم حفاری عبور می نماید. با اجرای شاتکریت مرحله بعد، لایه شاتکریت اجرا شده با شاتکریت مرحله اول یکپارچه شده و جابجایی‌های بعدی موجب انتقال بارهای بیشتر به میخ‌های ردیف و تولید تنش در میخ خاک‌های ردیف دوم می‌شود.
استفاده از روش میخکوبی در مکان‌هایی با جریان آب ??? ??? فراوان ممکن است به دلیل ناکارآمدی در این شرایط، انتظار موردنیاز را فراهم نکند.
گاهی به دلیل ریزشی بودن دیوار گود و ایجاد لرزش‌های ناشی از حفاری چاله‌ها ممکن است دیواره گود در عمق‌های محدود و کم نیز دچار ریزش‌های موضعی شود.
نیلینگ یا میخکوبی یکی از رایج‌ترین و بهترین روش‌های نگهدارنده برای جلوگیری از ریزش دیواره‌ها در محل گودبرداری‌ها و … است و در مقایسه با روش‌هایی همچون انکراژ، اجرای شمع، سپر کوبی، سازه نگهبان مزیت‌های متعددی دارند.
نکته حائز اهمیت در این روش این است که نیروی کششی در میخ‌ها زمانی فعال می‌شود که مقداری جابجایی در سیستم رخ دهد. این موضوع ممکن است در ساختمان‌های مجاور با کاربری حساس مشکل ایجاد کند.
لیست قیمت صفحه اصلی » بلاگ » نیلینگ (میخکوبی) چیست؟
بیش از سه دهه از اجرای سیستم نیلینگ در عملیات عمرانی می‌گذرد. در این تکنیک، انتخاب دستگاه‌ها و تجهیزات مناسب، بسیار مهم است.
این امر، به ویژه در دیوارهای نیلینگ دائمی، از جمله معایب و محدودیت‌های جدی این روش در این شرایط است.
در مجاورت سازه‌های حساس، قدیمی و فرسوده نمی توان آزادانه این روش را اجرا کرد